پایگاه اطلاع رسانی صاعقه

حدیثی از امام صادق علیه‌السلام درباره‌ی فضیلت عیادت از بیمار

 «در روایت هست که کسی که بر سر بیمار می‌رود، مثل کسی است که در رحمت الهی غوطه‌ور می‌شود. ممکن است بعضی تعجب کنند که مگر بر سر بیمار رفتن چه خصوصیتی دارد.... چون تأثیر آن تأثیر غیرقابل محاسبه و برتر از محاسبات معمولی است. روحیه دادن به مریض گاهی از دادن داروی او بسیار حیات‌بخش‌تر و مؤثرتر است. ...در دعاها می خوانیم: «اللّهم انّی اسألک موجبات رحمتک»؛ رحمت الهی را که بی محاسبه و بی جهت به کسی نمی دهند؛ باید التماس کرد پیش خدا تا موجبات رحمت را به ما بدهد؛ یعنی آن کاری را انجام بدهیم که موجب رحمت می شود، تا بعد خدا رحمت خودش را بفرستد. این کار، برترین موجبات رحمت است، که خیلی مغتنم و خیلی باارزش است.»
بیانات در دیدار جمعی از پرستاران‌۱۳۸۳/۰۴/۰۳



متن حدیث:
أَیُّمَا مُؤْمِنٍ عَادَ مُؤْمِناً حِینَ یُصْبِحُ شَیَّعَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ فَإِذَا قَعَدَ غَمَرَتْهُ الرَّحْمَةُ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ حَتَّى یُمْسِیَ وَ إِنْ عَادَهُ مَسَاءً کَانَ لَهُ مِثْلُ ذَلِکَ حَتَّى یُصْبِح
ترجمه:
ابوعبدالله صادق (ع) گفت: هر مؤمنى که صبح از جا برخیزد و به عیادت مؤمنى روان شود، هفتاد هزار فرشته او را مشایعت نمایند و چون بر بالین بیمار بنشیند، رحمت الهى او را فرا بگیرد و فرشتگان تا شباهنگام براى او آمرزش بخواهند. و اگر شب هنگام به عیادت رود، همین گونه پاداش نصیب او میگردد.
الکافی ، ثقة الإسلام کلینى‌ ج‌۳ ص ۱۲۱ ؛
الأمالی‌للطوسی ،شیخ طوسی ص ۱۸۲؛
مکارم‌الأخلاق ،رضى الدین حسن بن فضل طبرسى‌ ص  ۳۶۱ ؛
بحارالأنوار ، علامه مجلسی  ج ۷۴ ص  ۱۲۲.